προσανάβαση

η / προσανάβασις -άσεως, ΝΜΑ, και ποιητ. τ. προσάμβασις Α [προσαναβαίνω]

νεοελλ.

1. η επί πλέον αύξηση, βαθμιαία επαύξηση

2. (για νερά) πλημμύρα, ξεχείλισμα

μσν.-αρχ.

μέρος, τόπος από όπου ανέρχεται κανείς κάπου («ἀνὴρ... κλίμακος προσαμβάσεις στείχει πρὸς ἐχθροῡ πύργον»>, Αισχύλ.)

αρχ.

η ενέργεια τού προσαναβαίνω, η ανάβαση προς κάτι.